Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω

Πληθώρα προθύμων συρρέει από παντού για να μην επιτρέψει στα φρέσκα ζωντανά κρέατα να πάρουν τη σκυτάλη από τα πολυκαιρισμένα (σάπια πια) κρέατα της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας» των κομμάτων.

Οι πολύχρωμοι του γνωστού τόξου θέτουν όλα τα μέρη του σώματός τους (πλάτες, στήθη, σπάλες, μπούτια, κεφαλάκια) στην υπηρεσία του «λαού», προκειμένου να μην επικρατήσει η μονοχρωμία της μαύρης αντίδρασης.

Αποκρύπτοντας στα χαϊβάνια ότι στα δίπολα, σε όποιον πόλο κι αν πάρεις θέση, υπηρετείς την ίδια στιγμή το αντίθετό του.
(σαν το κβαντικό φαινόμενο των σωματιδίων που από τη στιγμή που τους δώσεις την προσοχή σου, βρίσκονται την ίδια στιγμή σε δύο διαφορετικά μέρη)
Αποκρύπτοντας ότι είναι οι ίδιοι που έχουν φτιάξει ποικιλία πόλων, για να μαγνητίζονται τα κουτορνίθια στον πόλο που τους πάει πιο πολύ.

Οι αποχρώσεις του κόκκινου απέναντι από τις αποχρώσεις του μαύρου.
Η μοναδικότητα του κάθε χρώματος απέναντι στην υποχρεωτική συνύπαρξή τους στην «ουδετερότητα» του λευκού.
Διάλεξε και πάρε.
Με την ψευδαίσθηση ότι είσαι ελεύθερος να επιλέξεις στρατόπεδο.
Μ' εμάς ή μ' εκείνους ;
Με το θεό μας ή με το διάβολό τους ;

Κι ότι κι αν επιλέξεις, τελικά το μόνο που θα έχεις κάνεις, είναι να βουλιάξεις περισσότερο στη δουλεία σου.
Το δόκανο είναι στημένο καλά κι η μόνη πιθανότητα να μην πέσεις μέσα είναι να μην παίξεις κανένα από τα παιχνίδια τους.
Βρες τους ομοίους σου και φτιάξε τα δικά σου παιχνίδια.
Εκείνα που θα σου δώσουν χαρά, αγάπη, έρωτα, ελευθερία !
Και τη μιζέρια, χάρισέ τους τη να τη βάλουν όπου αισθάνονται ότι θα τους προσφέρει μεγαλύτερη ευχαρίστηση ...

Και πάντως, όχι στον δικό σου !



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου