Τι είναι και τι δεν είναι

Την Ελευθερία ο Νίκος Ρωμανός την είχε στα χέρια του μέχρι την στιγμή που, παρά ότι ήταν ένοπλος, την παρέδωσε στους διώκτες του.

Ελευθερία δεν είναι ούτε να «συνδιαλέγεσαι» (και δη από θέση αιχμαλώτου) με τον εχθρό σου, ούτε και να του υποβάλλεις αιτήματα του δικού του αξιακού συστήματος.

Ελευθερία δεν είναι να παίζεις με τους κανόνες του εχθρού σου, αλλά να επιβάλλεις τους δικούς σου.

Ελευθερία δεν είναι να αιτείσαι να εκπαιδευθείς, να «μορφωθείς»  με τους παρασιτικούς όρους του συστήματος με μια γνώση χειραγωγημένη και με σκόπιμη απουσία του Ήθους που οφείλει να έχει η παιδεία.

Ελευθερία δεν είναι να χρησιμοποιείς τους όρους του συστήματος, τα μέσα του κι εν τέλει το ίδιο σύστημα, γιατί δεν μπορείς ν' αντέξεις τις συνέπειες των επιλογών και των πράξεών σου που σου επιβάλλει ο εχθρός σου, στον οποίο παραδόθηκες αμαχητί.

Ελευθερία δεν είναι απλά να μην είσαι έγκλειστος και κοινωνικά απομονωμένος, κάποιες ώρες τη βδομάδα («ανάσες ελευθερίας»).

Ελευθερία είναι, να επιλέγεις ότι σου ταιριάζει και να δύνασαι να το πραγματώνεις.

Χωρίς να υπολογίζεις τις συνέπειες που θα υποστείς, όποιες κι αν είναι αυτές.

Και να τις αντιμετωπίζεις με Ακεραιότητα και εσωτερική πληρότητα μέχρι τελείωσης.

(με αφορμή αυτό «Ελευθερία ή Θάνατος»)

(οι παραπάνω σκέψεις μου δεν «απαντούν» ούτε στον Ρωμανό, ούτε στις επιλογές του, ούτε στον συντάκτη του κειμένου «Ελευθερία ή Θάνατος», αλλά στο κείμενο αυτό καθ' αυτό

στην πραγματικότητα δεν με αφορά ούτε το φαινόμενο «Ρωμανός», ούτε το φαινόμενο «Πιτσιρίκος»

με αφορά όμως η διαλεκτική με τις σκέψεις και τα αποτελέσματά τους, που γεννιούνται στον κόσμο τούτο)

Επιλογές

Η αμαρτία* των ανθρώπων σαν τον Νίκο Ρωμανό που κατέληξαν αιχμάλωτοι των εχθρών τους είναι ότι, προ-τίμησαν την επιβίωση από την Ελευθερία.

Τα λοιπά, είναι «φυσικά» επακόλουθα ...

*αστοχία, αποτυχία

- “Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις ;”

Στην αρχή σάστισα.

Ποτέ δεν το ‘χα σκεφτεί.

Ποτέ.

Αλήθεια, τι ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα ;

Και γιατί δεν το ‘χα σκεφτεί ΠΟΤΕ μέχρι τώρα ;

Και γιατί αναρωτιέμαι σε παρελθόντα χρόνο ;

«τι ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα ;»

«ήταν» ; «ήθελα» ; Όχι «είναι» ; Όχι «θέλω» ;

       - Λοιπόν ; Γιατί ξεφεύγεις με παιχνίδια από την ουσία ;

Οκ λοιπόν, τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω ;

Σκέψεις, κενό, αδιέξοδο …

Edin Dzeko - Divine light

Και πάλι σκέψεις, ψέματα, υπεκφυγές, αδιέξοδο …

…

και ουπς ! να ‘το !

Ναι αυτό είναι !

Μα πως ήταν ποτέ δυνατόν να μη το ξέρω, να μη το βλέπω, να μην είναι στην άκρη της γλώσσας μου ;

Πάντα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό, «αυτό» με παρακινούσε, «αυτό» με ενθουσίαζε, «αυτό» με λύτρωνε.

Χωρίς «αυτό» δεν είμαι αυτός που νιώθω, αυτός που θυμάμαι, αυτός που γεννήθηκα για να ‘μαι ...

- Εντάξει, καλά όλες αυτές οι «σάλτσες», αλλά τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις ; Ε ;

Εγώ, τώρα ξέρω. Τώρα θυμήθηκα. Και νιώθω μια απόκοσμη γαλήνη. 

(αρμονία ; ίσως)

Εσύ λοιπόν, εσύ «τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις ;» 

ο Ιούνης της αγγελόπνοης

Και κατέβηκε τον Θεριστή τον  μήνα

για να φλογίσει με την ανάσα της,

το αναπάντεχο.

Ν’ ανεμοβαδίσει στ’ ακρόχειλα του λαιμού,

αντάρα να φέρει.

Μια υπόσχεση από «πριν»

να εκπληρώσει.

Τότε που συμφωνήσατε, χαμογελώντας.

Κι οι δυο να είστε «εκεί»,

στις έλξεις της στιγμής

που θα γεννιούνται και θα πεθαίνουν.

Σ’ έναν αέναο στροβιλισμό

του εγώ και του είναι.

Μέχρι και τα δυο

να χαθούν σ’ ένα.

Φτερά και άνεμος να μη ξεχωρίζουν.

Melody Gardot - My One and Only Thrill

Καζάκος Κ. «Μέσα στο σύστημα τούτο αν ενσωματωθείς και δουλέψεις με τους όρους του, θα το υπηρετήσεις, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά»

Με αφορμή αυτή την ανάρτηση «…Γι’ αυτό και στις ευρωεκλογές θα ψηφίσω ΚΚΕ, δαγκωτό κύριε Σταθάκη μου», αναλογίζομαι :

δεν είναι εντυπωσιακό τα «πρόβατα» να ερίζουν για το ποιο «κριάρι» είναι πιο ατίθασο και ανυπάκουο απέναντι στον «τσοπάνη» και να μην κάνουν καμμιά προσπάθεια να βγουν από το «μαντρί» και να ζήσουν ελεύθερα χωρίς αυθέντες ;

Δεν είναι δηλωτικό της ποιότητας των καιρών, όταν ο ένας μέμφεται τον άλλο γιατί είναι κατά 84% «πιστός», «αφοσιωμένος», «νομιμόφρων» (μετάφραση του loyalty) στον «τσοπάνη», ενώ ο ίδιος είναι μόλις 64% ; Όταν επαίρεται ότι ο ίδιος είναι στην top 10 κατάσταση των απεχόντων από τις ψηφοφορίες, ενώ ο άλλος πιθανά είναι στην αντίστοιχη bottom 10 κατάσταση ;

O tempora o mores !

Φαίνεται, ότι διανύουμε εποχές που πριν ανελιχθείς οφείλεις να βιώσεις με ένταση την παραπλάνηση, την εξαπάτηση και τη ψευδαίσθηση των πεποιθήσεών σου, ενώ θ' αρκούσε απλά να «είσαι».

Μην ανησυχείς. Όλα πάνε εξαιρετικά ! 
Βάση σχεδίου … Tου δικού τους.

Γι’ αυτό και στις ευρωεκλογές θα ψηφίσω ΚΚΕ, 
δαγκωτό κύριε Σταθάκη μου

ΣΥΡΙΖΑ, % αφοσίωσης

ΚΚΕ, % αφοσίωσης

top 10 Αποχών

Κυριακή του Τυφλού*

Στην παιχνιδιάρικη και ειρωνική δήλωση της ζωής, 

εγώ τείνω ευήκοον ούς. Εσύ ;

*Ευρωεκλογές, Επαναληπτικές Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές 2014

η Μέρα της Πλάνης

Οι Σειρήνες σε καλούν να είσαι εκεί που σου ‘χουν στήσει το δόκανο της παραπλάνησης, τα δίχτυα της εξαπάτησης.

Σου υπόσχονται μεγάλα λόγια, σε θωπεύουν με τα πιο ερωτικά χάδια, ορκίζονται πίστη και αφοσίωση στη δέσμευσή σου, δίνουν όρκους τήρησης των υποσχέσεων για ασφάλεια, σταθερότητα, κανονικότητα.

Όλα για μια στιγμή σου, για την ηδονή του λεπτού ότι εσύ αποφασίζεις, ότι είσαι κυρίαρχος, ότι είσαι ο Αυθέντης της ζωής σου, ότι εσύ επιλέγεις σε ποιον θα επιτρέψεις να παίρνει αποφάσεις με τη δική σου «άδεια».

Η δραματική στιγμή της Μέγιστης Ψευδαίσθησης : 

ότι είσαι Ελεύθερος να αποφασίζεις !

Όσο θα είσαι εκεί που «αυτοί» ορίζουν, τη στιγμή που θέλουν και με τον τρόπο που έχουν επιλέξει, ισόβια θα διατηρείς τα δεσμά της δουλείας σου …

Πράξε αυτό που δεν περιμένουν. Θέσε τους όρους σου, βγες από το στημένο κάδρο και κάνε το δικό σου παιχνίδι.

Εξέπληξε τους πάντες και πάνω απ’ όλα τον εαυτό !

Σπάσε την κανονικότητα, βγες έξω από τις ράγες, γέννα το δρόμο σου στιγμή τη στιγμή και απόλαυσε τον εαυτό μες στη ζωή και τη ζωή μέσα σου !

Καλή Τύχη σου εύχομαι … ;)

Μήπως αν φτύνεις προς κάθε κατεύθυνση, τελικά φτύνεις και τον εαυτό σου ;

αντί σχολίου για το ανωτέρω σύνθημα των –τριών και –τών, παραθέτω τα παρακάτω λήμματα :

Ο Αυτισμός είναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά.

Αυταρχικός, -ή ,-ό [1850] 1.αυτός που προσπαθεί να επιβάλει τη θέλησή του με τρόπο απόλυτο, χωρίς να δέχεται αντιρρήσεις, αυτός που απαιτεί απόλυτη συμμόρφωση των άλλων στις επιθυμίες του, 2.(συνεκδ.) αυτός που χαρακτηρίζεται από  αυστηρότητα, σκληρότητα και εγωκεντρισμό, που δεν λαμβάνει υπόψη του τους άλλους, 3.(ειδικότ. για καθεστώς) που επιβάλλει τις επιλογές του αδιαφορώντας για τις αντίθετες απόψεις, με τρόπο απόλυτο και αντιδημοκρατικό (Λεξικό της Νέας Ελληνική Γλώσσας Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ 2005)

“Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο - Έρωτας

Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος

Δίνει στον ορίζοντα

Κύματα φεύγουν έρχονται

Αφρισμένη απόκριση στ' αυτιά των κοχυλιών

Ποιος πήρε την ολόξανθη και την ηλιοκαμένη;

Ο μπάτης με το διάφανό του φύσημα

Γέρνει πανί του ονείρου

Μακριά

Έρωτας την υπόσχεσή του μουρμουρίζει - Φλοίσβος.”

Οδυσσέας Ελύτης «Του Αιγαίου» 

εαρινά

Απογεματιάζει.

Με φροντίδα σκύβεις προς την οθόνη για να ξαναδιαβάσεις αυτό που ξεχείλισε με το δικό του τρόπο, πριν από λίγο από μέσα σου.

Φόντο πίσω από το περίγραμμά σου που φωτίζεται από τη λάμπα του γραφείου, τα υπέροχα χρώματα άλλης μιας αττικής δύσης.

Συνεχίζω το διάβασμά μου, εκεί στον καναπέ, στη θέση μου, αλλά κάθε λίγα λεπτά, μικρές ανάσες, σηκώνω το βλέμμα μου για να σε απολαύσω …

Τ’ ομορφότερο λουλούδι της ζωής …

Ανάσα βαθιά, και πλημμυρίζω από την ουσία σου.

Στο ράδιο ακούγεται sabor a … tu.

Ταξιδεύω …