αλίκτυπες σταγόνες

στο χείλος κύλησε μια σταγόνα, που δεν ήθελε να ταξιδέψει στην άβυσσο που θα την άλλαζε για πάντα

κρεμασμένη έμεινε να περιμένει, μετέωρη την στιγμή να την μεταμορφώσει σε αθάνατη

'Sun Burst'

'Oil'

'Low Peak'

'Snow Mountain'

'Light Burst'

Ray Collins Photography

αλίκτυπες : θαλασσοδαρμένες

ϖαραδοχές

Μέχρι σήμερα γνωρίζεις, έχεις βιώσει και όλα, υποκειμενικά και αντικειμενικά, λένε ότι δεν μπορείς ν' αλλάξεις το παρελθόν σου. «Ο γέγονε, γέγονε».

Κι εγώ ρωτώ : υπάρχει πιθανότητα, υπάρχει έκδοχο, αυτή η παραδοχή ΚΑΙ να μην ισχύει ;

Δηλαδή, άλλοτε να ισχύει κι άλλοτε να μην ισχύει ;

Υπάρχει περίπτωση αν αλλάξεις στο παρόν σου το βίωμα και την ανάμνηση του παρελθόντος, ν' «αλλάξεις» το παρελθόν ;  Αν αλλάξεις την παραδοχή ν' αλλάξεις και το αποτέλεσμα αυτής ;

Αν δεν υπάρχει χρόνος, όπως ισχυρίζεται η επιστήμη, αλλά μόνον χώρος και απλά ο χρόνος είναι η καμπύλωση του χώρου, τότε αν το μέλλον είναι το αποτέλεσμα του παρόντος τότε γιατί και το παρελθόν να μην γίνεται αποτέλεσμα των παραδοχών του παρόντος ; Κι εφόσον παρόν δεν υπάρχει, αλλά μόνον παρελθόν και μέλλον, κι εφόσον δεν υπάρχει χρόνος αλλά μόνον καμπύλωση του χώρου, τότε γιατί στην καμπύλωση αυτή το παρελθόν να μη γίνεται μέλλον και το μέλλον να γίνεται παρελθόν ;

Πόσο σίγουρος είσαι ότι αυτό που έχεις βιώσει στο παρελθόν, τη στιγμή που το σκέφτεσαι στο παρόν ως ανάμνηση, δεν είναι παρά ένα αδρό περίγραμμα μια εικαζόμενης πραγματικότητας του παρελθόντος ;

Αν λοιπόν δεχθούμε ότι δεν υπάρχει χρόνος, τότε εκλείπει και η γραμμικότητα αυτού καθώς επίσης και η «κατεύθυνση» αυτού από το παρελθόν στο μέλλον. Δηλαδή, αλλάζοντας τις παραδοχές, αλλάζει το αποτέλεσμα αυτών.

Άρα γε, μήπως το «όλα είναι» είναι «ϖλάσματα» παραδοχών/αποδοχών κι όχι μέρος μιας πραγματικότητας που αντικειμενικά υφίσταται ; 

μόνο εσύ

No Habrá Nadie En El Mundo - Buika

Desde que el agua el libre,

Δεδομένου ότι το νερό είναι ελεύθερο,

libre entre manantiles vive,

ελεύθερο ζει στις πηγές,

jazmines an llorao,

τα γιασεμί έχουν κλάψει,

y yo no comprendo

και δεν καταλαβαίνω

como en tus ojos niña solo hay desierto.

πώς μέσα στα μάτια σου μικρή (μου) υπάρχει μόνο έρημος.

Hermosa era la tarde, cuando entre los olivos nadie,

Όμορφο ήταν το απόγευμα όταν ανάμεσα στις ελιές κανείς,

nadie vio como yo a ti te quise, como te quiero,

κανείς δεν είδε πως σ’ αγάπησα όπως σ' αγαπώ,

hoy los olivos duermen y yo no duermo.

σήμερα, κοιμούνται οι ελιές κι εγώ δεν κοιμάμαι.

No habra nadie en el mundo que cure

Δεν θα υπάρχει κανείς στον κόσμο για να θεραπεύσει

la herida que dejo tu orgullo,

την πληγή που άφησε η υπερηφάνεια σου,

yo no comprendo que tu me lastimes,

δεν καταλαβαίνω γιατί με πονάς,

con todo todo el amor que tu me diste.

με την τόση τόση αγάπη που μου έδωσες.

Pá cuando tu volvieras, pensé en cantarte coplas viejas, esas que hablan de

Για τη στιγμή που θα γυρνούσες, σκέφτηκα να σου τραγουδήσω παλιά ποιητικά κομμάτια,

amores y del sufrimiento, cuando tu vuelvas niña, te como a besos.

αυτά που μιλάνε για αγάπη και για πόνο, όταν γυρίσεις μικρή (μου), θα σε γεμίσω με φιλιά.

Y volaremos alto donde las nubes van despacio,

Και θα πετάξουμε ψηλά, εκεί που τα σύννεφα πηγαίνουν αργά,

despacio va mi boca sobre tu cuerpo, tan lento que seguro se pare el tiempo.

αργά πάει το στόμα μου πάνω στο σώμα σου, τόσο αργά που σίγουρα σταματά ο χρόνος.

No habra nadie en el mundo que cure

Δεν θα υπάρχει κανείς στον κόσμο για να θεραπεύσει

la herida que dejo tu orgullo,

την πληγή που άφησε η υπερηφάνεια σου,

yo no comprendo que tu me lastimes,

δεν καταλαβαίνω γιατί με πονάς

con todo todo el amor que tu me diste.

με την τόση τόση αγάπη που μου έδωσες.

Αισχύνη*

Η κανονικότητα βάλλει από παντού την ακεραιότητα. Η σιωπή επιβάλλεται με διάφορα ενδύματα και προσχήματα. Κι εσύ εκεί στη «μέση», θύτης υποδυόμενος το θύμα, ακόμα μια φορά, «παλιά μου τέχνη κόσκινο» άλλωστε, ασάλευτος, αγκιστρωμένος στις αναπνοές σου μη χάσεις καμμία και τι θ’ απογίνεις, περιμένεις να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός να την περάσεις κι αυτή τη μπόρα στα μουλωχτά κι ανέγγιχτος. Παίρνω εγώ πάνω μου όλη την ντροπή σου που όφειλες να κουβαλάς αλλά με περίσσιο θράσος τη ξεπέταξες σα κλέφτης εδώ και πολύ καιρό. Αισχύνομαι για σένα, αισχύνομαι για μένα, αισχύνομαι ακόμα και που δεν επιθυμώ να σιωπήσω ως ένδειξη σεβασμού σε μια ακόμα οδύνη ... Κι επειδή σέβομαι δεν σιωπώ. Πια. Αισχύνομαι για όλες τις σιωπές μου όταν βαλλόταν το Ήθος, η Χαρά, η Ζωή, ο Έρωτας, ο Λόγος. Κι επειδή αισχύνομαι βαθιά για το αίσχος το μέσα και το έξω, θα μιλώ μέχρι να με βαρεθεί το αίσχος και να σταματήσει να με συντροφεύει.

The Hanging Tree - Jennifer Lawrence

(*στη σιωπή των νεκρών)

sχήματα & rοές

Είναι εύκολο να παίρνεις το «σχήμα» αυτού που επιλέγεις ν’ ανήκεις.

Η πρόκληση είναι να είσαι η «ροή» του εαυτού.

Κάν’ την πρόσκληση και αφέσου.

Nothing To Fear - Chris Rea